Sopockie molo to nie tylko jedno z najbardziej rozpoznawalnych symboli miasta, ale także świadectwo fascynującej historii, która sięga korzeni kiedyś małej rybackiej wsi nad Zatoką Gdańską. Pomysł na jego stworzenie zrodził się w głowie francuskiego lekarza, Jerzego Haffnera, który osiedlił się w Sopocie.

   Pierwsze molo Haffnera miało zaledwie 31,5 metra długości i było demontowane zimą, aby uchronić je przed sztormami. W XIX wieku jego długość została wydłużona do 150 metrów, a w 1910 roku już do imponujących 315 metrów. Początkowo molo pełniło rolę lokalnej przystani, ale wraz z rozwojem uzdrowiska przekształciło się w obiekt rekreacyjny.

   Obecny kształt mola został nadany w 1928 roku po największej przebudowie w historii tego obiektu, zainicjowanej rok wcześniej z okazji 25-lecia miasta i 100-lecia mola. Podczas modernizacji znacznie wydłużono pomost spacerowy i zagospodarowano Skwer Kuracyjny, z zabytkową latarnią morską, arkadami i muszlą koncertową. 

   To najdłuższe drewniane molo spacerowe w Europie składa się z dwóch części: lądowej i drewnianej. Skwer Kuracyjny to nie tylko punkt widokowy, ale również miejsce z zabytkowym charakterem, latarnią morską i muszlą koncertową. Część drewniana obejmuje główny pomost o długości 515 metrów, a także pokłady dolne i boczne umożliwiające przybijanie statków pasażerskich. Od 2011 roku przy głowicy mola działa nowoczesna przystań jachtowa, zdolna pomieścić do 100 jednostek.